Quen goste de pasear por las rúas ribadenses sabe que a porta lateral da Capela da Terceira Orde de San Francisco permanece moitas veces aberta, á espera de que os ollares de esguello dos caminantes se aleden co tímido refulxir das teselas douradas que engalanan o muro do evanxeo.
Ó entrar é difícil decatarse, pero pronto se fai inevitable reparar que entre a modestia do resto da contrucción destaca o marmorado muro do evanxeo, no que se abren dous mosaicos e que serve de marco escenográfico para escoltar un sarcófago no que en letras douradas se pode ler:
LA Exma /ra. Dña CORONA GONZALEZ
A LA MEMORIA DE SU ESPOSO
EL Exmo Sr. Dn RAMÓN GONZÁLEZ
FALLECIDO EL 15 DE DICIEMBRE DE 1925
ROGAR POR TODOS LOS QUE AQUÍ REPOSAN
R.I.P. AÑO 1931
Na parede atopamos unha especie de arcosolio, que non serve de envoltorio para o sartego, senón que serve de telón de fondo. O arco de medio punto, sostense sobreo duas curtas e robustas columnas con capitel androcefálico de rasgos angulares e linguaxe exiptializante. No tímpano do arco, un mosaico de dous anxos orantes e enfrontados aporta luz ó conxunto co emprego de teselas douradas quelle confiren tamén un punto de calidez ó conxuto, no que predominan as cores frías. Os anxos permanecen separados por unha cadea de formas romboidais que semellan ascender a unha pequena nube dourada e deirixir sutilmente a mirada do espectador cara o remate do monumento: unha especie de frontón recortado que acolle unha piedade. A escena de nai e fillo superponse a unha paisaxe que fai referencia a xerusalén terrea, e tamén por tanto, á promesa da Xerusalén Celeste.
O conxunto remátase con dous grandes candelabros de cinco brázos cada un, e que reproducen motivos xeométricos de aspecto arcaizante, e cruces gregas concéntricas.
Como reza a lenda do sartego, esta obra trátase dun encargo que Corona Gonzalez realizou para recoller os restos mortais do seu esposo Ramón Gonzalez. Este era un afamado banqueiro e un filántropo que gostou de investir parte das súas ganancias na mellora das vilas de O Porriño ( de onde era fillo adoptivo) e de Ribadeo ( de onde era fillo natural). De feito, a el deben os ribadenses a construcción da plaza de abastos. Ramón Gonzalez faleceu o 15 de decembro de 1925, tras unha longa enfermidade. Os seus restos foron soterrados en Ribadeo, a espera de que se remataran as obras da capela da Terceira Orde, financiada, como non podía ser doutro xeito, pola propia Corona Gonzalez. Ela atoparia repouso xunto o seu marido en 1972 segundo se constata noutra placa diferente que aprece na tapa do sartego.
Luz de Tea 